بررسی نظام‌مند از رشد مفهوم همپایی فناورانه
محورهای موضوعی : مديريت تکنولوژيعلی بنيادی نائينی 1 * , ابراهیم سوزنچی کاشانی 2 , حسین قلیزاده 3
1 - دانشگاه علم و صنعت ایران
2 - دانشگاه صنعتی شریف
3 - دانشگاه علم و صنعت ایران
کلید واژه:
چکیده مقاله :
مقاله حاضر یک بررسی نظام‌مند از رشد ادبیات همپایی فناورانه با استفاده تکنیک‌های کتاب‌سنجی پیشرفته و پایگاه داده حاصل از جمع‌آوری مطالعات اصلی براساس جستجوی داده‌های وب‌اف‌ساینس انجام داده است. 5626 سند به‌دست آمده با استفاده از معیارهای هم‌رخدادی و هم‌استنادی تحلیل شد. نتایج نشان داد که مسأله همپایی فناوری در ادبیات دانشگاهی در دهه 1960 ظاهر شد اما تنها در دهه 1980 به حجم قابل ملاحظه‌ای دست یافت. در دهه 1990 بیشتر شد و گسترش یافت. در ابتدای شکل‌گیری در دهه 80، دو جریان کاملاً مستقل رشد اقتصادی در سطح کلان و توانمندی‌های فناوری در کشورهای در حال توسعه وجود داشتند که این جریانات در دهه 90 به یکدیگر متصل شدند. اما در دهه بعدی مطالعات سطح بنگاه با تأکید بر توانمندی‌های سازمانی توسعه یافتند که مسیر را برای مطالعات گسترده در دهه 2010 باز کرد که در آن بین‌المللی‌شدن شرکت‌های متأخر به صورت جدی مورد بررسی قرار گرفت. بنابراین به صورت مشخص مطالعات از اقتصاد سطح کلان با تأکید بر رشد اقتصادی به سمت مطالعات سطح صنعت با تأکید بر بین‌المللی‌شدن و ارتقای فناوری تغییر کرده است که در آن چهار خوشه فکری رشد اقتصادی، نظام نوآوری، مدیریت دانش و پویایی صنعتی با هم در حال تعامل هستند. حوزه‌های اصلی که در مورد همپایی فناوری تحقیق می‌کنند، اقتصاد، کسب و کار و مدیریت هستند. همچنین همپایی فناوری را می‌توان یک حوزه بین رشته‌‌ای از سایر حوزه‌ها مانند مطالعات منطقه‌ای، مطالعات محیطی، تحقیقات عملیاتی و علوم اجتماعی در نظر گرفت. کلیدواژه‌های اصلی را می‌توان نوآوری، تحقیق و توسعه و بهره‌وری دانست.
The present article is a systematic review of the growth of technological catch-up literature using advanced bibliometric techniques and a database derived from a collection of major studies based on a WOS search. The 5626 obtained documents were analyzed using both co-occurrence and co-citation criteria. The results show that the problem of technological catch-up appeared in the academic literature in the 1960s but only reached a considerable volume in the 1980s. It grew and expanded in the 1990s. At the beginning of its formation in the 1980s, there were two completely independent routes: macroeconomic growth and technological capabilities in developing countries, which became interconnected in the 1990s. In the following decade, firm-level studies developed with an emphasis on organizational capabilities, paving the way for extensive studies in the 2010s that examined the internationalization of later-stage companies. Thus, studies from macro-level economics with an emphasis on economic growth have clearly shifted to industry-level studies with an emphasis on internationalization and technological advancement. In this context, four intellectual clusters—economic growth, innovation systems, knowledge management, and industrial dynamics—are interacting. The main areas conducting research on technological catch-up are economics, business, and management. Technological catch-up can also be considered an interdisciplinary field involving other disciplines such as regional studies, environmental studies, operational research, and social sciences. The key terms associated with this field include innovation, research and development, and productivity.