جایگاه کسب¬و¬کارهای نوپا و نوآور در اقتصاد و نقش آنها در حل مسائل و چالش های کشورها روزبه¬روز درحال پررنگ¬تر شدن می‌باشد. برخی از کشورها با آگاهی به موقع از اهمیت و جایگاه این کسب¬وکارها توانسته¬اند ازطریق تجزیه و تحلیل صحیح و متعاقبا اتخاذ سیاست¬ها و اقدامات درست به شکل¬گیری و رشد اکوسیستم مناسب و حمایت¬کننده برای این کسب¬وکارها کمک کنند. پژوهش حاضر با هدف توصیف و بررسی اکوسیستم کسب¬و¬کارهای نوپای ایرانی و ارائه راهکارهایی جهت رشد و توسعه آن تعریف گردید. در این راستا با انجام مطالعه گسترده ادبیات، کنشگران این اکوسیستم تعیین و معرفی گردند و سپس با توجه به اهمیت و نقش حیاتی "سرمایه¬گذاران و رشددهندگان" در جهت بهبود و تسریع تکامل اکوسیستم این دو کنشگر کلیدی و تعاملات آنها مورد بررسی و تحلیل قرار گرفتند. بر این اساس، تصورات گروه¬های سرمایه¬گذار نسبت به رشددهندگان، با توجه خاص به جنبه¬های سهم رشددهندگان در شرکت های نوپا و همکاری بین رشددهندگان و گروه¬های سرمایه¬گذار از طریق پرسشنامه استخراج و مورد تجزیه و تحلیل توصیفی قرار گرفت. بر اساس نتایج در خصوص ویژگی¬های سهم رشددهندگان اکوسیستم در شرکت های نوپا، گروه¬های سرمایه¬گذار عوامل غربالگری استارتاپ، آموزش کارآفرینی و دسترسی به مشاور را مواردی می‌دانند که رشددهندگان از طریق آنها بیشترین ارزش را به کارآفرینان می¬دهند. همچنین یافته¬ها نشان می‌دهد که جنبه‌هایی از سهم رشددهندگان در شرکت های نوپایی که گروه¬های سرمایه¬گذار برای آنها ارزش بالایی قایل هستند، ارزیابی استارتاپ¬ها و آموزش کارآفرینی می باشد.

کارآفرینی از عوامل اساسی رقابت‌ و نوآوری در بین بنگاه‌ها، و همچنین در صحنه‌ی ملی و بین‌المللی اقتصاد به‌حساب می‌آید. برای اینکه بتوان محیطی مساعد برای ترویج و توسعه کارآفرینی فراهم ساخت، باید توانست بین ارکان رقابت‌پذیری و کارآفرینی تعامل برقرار کرد، و از شرایط متقارن و متناسب رقابت‌پذیری با کارآفرینی، برای بهبود و اصلاح میزان تولید و اشتغال و درنتیجه افزایش رشد اقتصادی استفاده کرد. ازاین¬رو، هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی اثرات متقابل رقابت‌پذیری و کارآفرینی است که در نهایت این فرآیند منجر به رشد اقتصادی می‌گردد. در این مقاله از طریق جمع‌آوری منابع کتابخانه‌ای و با یک رویکرد توصیفی به ارتباط متقابل ارکان مختلف رقابت¬پذیری و کارآفرینی، و همچنین اثرات آن‌ها بر رشد اقتصادی پرداخته می‌شود. با توجه به نتایج حاصل از این پژوهش، رقابت‌پذیری می‌تواند عامل مهمی در توسعه فعالیت‌های کارآفرینی در داخل کشور استفاده گردد و یکی از عوامل رشد اقتصادی باشد. از حوزه‌ی اجتماعی، نیز این مطالعه می‌تواند به دولت‌‌ها کمک کند که کدام جنبه‌ها از سیاست برای فرصت‌های کارآفرینی مطلوب است و چه عواملی کارآفرینان را تشویق می‌کند تا در یک اقتصاد رشد کنند. همچنین برای کارآفرینان، این مطالعه از اهمیت برخوردار است زیرا نشان می‌دهد که کدام جنبه‌ها در اقتصاد مهم جلوه می‌کند و باید به سمت کدام‌یک از نواقص در ابعاد اقتصادی و ارکان رقابت‌پذیری گرایش پیدا نمایند.

امروزه موفقیت سازمان‌ها تا حد زیادی مبتنی بر مدیریت راهبردی دانش می‌باشد. پیاده¬سازی سیستم‌های مدیریت¬دانش با چالش‌هایی روبرو می‌باشد که باعث عدم کارایی مدیریت دانش در سازمان¬ها خواهد شد. از این‌رو شناسایی ورتبه‌بندی عوامل تاثیرگذار در اجرای موفق مدیریت دانش یکی از ضرورت‌های مدیریت دانش است که در این پژوهش به آن پرداخته شده است. درحال حاضر تعداد 7 پارک علم و فناوری در شهر تهران و 1400 شرکت دانش¬بنیان در پارک¬¬ها مستقر می¬باشند. در این تحقیق شرکت‌های مستقر در مراکز رشد و پارک‌های علم و فناوری شهر تهران مورد مطالعه قرار گرفته است، و پرسشنامه¬ای بین 140 شرکت دانش¬بنیان توزیع گردید، که تعداد 110 پرسشنامه از سوی این شرکت¬ها بازگردانده شد. در این تحقیق روش‌های مطالعه موردی و گردآوری اطلاعات به صورت میدانی به¬کار گرفته شده است. به¬منظور سنجش متغیرهای تحقیق از ابزار پرسشنامه با استفاده از تکنیک لیکرت استفاده شده است که مشتمل بر ۳ عامل اصلی سازمان، نیروی انسانی و فناوری اطلاعات و ۱۱ معیار به¬شرح زیر می¬باشد؛ اهداف و چشم انداز، رهبری و استراتژی، چرخه مدیریت دانش، کاربرد، نرم افزاری، زیرساخت، فرهنگ و جو سازمانی، ایجاد انگیزه مالی، تشویق روحیه کارکنان، الگوبرداری از بهترین‌ها و مدیریت عملکرد. پایایی پرسشنامه با استفاده از آلفای کرونباخ مقدار ۷۸/۰ بدست آمد. آزمون‌های فریدمن و One sample T test با استفاده از نرم¬افزار SPSS و برازش مدل با استفاده از نرم¬افزار LISREL مورد بررسی قرار گرفت. براساس نتایج می¬توان به اهداف و چشم اندازهای سازمان به¬عنوان مهم‌ترین معیار و نرم‌افزار فناوری اطلاعات به عنوان کم اهمیت‌ترین معیار اشاره نمود.

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش های دانشگاهی بر توسعه ی مهارت‌های کارآفرینی زنان می باشد. این پژوهش بر اساس ماهیت و روش گردآوری داده ها، یک پژوهش توصیفی-پیمایشی و از لحاظ هدف کاربردی می باشد. جامعه ی آماری پژوهش دانشجویان زن مقطع تحصیلات تکمیلی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز بوده است. روش گردآوری اطلاعات در این پژوهش به غیر از مطالعات کتابخانه ای، پرسشنامه ی محقق ساخته در طیف 5 گزینه ای لیکرت بود که روایی و پایایی آن تایید شده است. پایایی پرسشنامه با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ 878/0 بدست آمده و داده ها با استفاده از نرم افزار هایspss و Lizrel مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج پژوهش حاکی از آن است که آموزش های دانشگاهی بر توسعه ی مهارت‌های کارآفرینی(مهارت‌های شخصی، مهارت‌های مدیریتی و مهارت‌های فنی) زنان تاثیر دارند. همچنین بر اساس نتایج به دست آمده از بار عاملی و تحلیل عاملی تاییدی از میان متغیر های مربوط به مهارت‌های شخصی کارآفرینی، بیشترین بار عاملی مربوط به مهارت‌های پافشاری، مقاومت و پشتکار و کمترین بار عاملی مربوط به مهارت نوآوری بوده است. از طرفی دیگر در بین متغییر های مربوط به مهارت‌های مدیریتی کارآفرینی، بیشترین بار عاملی مربوط به ایجاد و حفظ روابط انسانی و کمترین بار عاملی مربوط به مهارت مذاکره و از بین متغییر های مربوط به مهارت‌های فنی کارآفرینی بیشترین بار عاملی مربوط به مهارت نظارت و ارزیابی محیط و کمترین بار عاملی مربوط به مهارت مربی گری بوده است.

در سال های اخیر تامین مالی جمعی به عنوان روشی مبتنی بر وب 2 و شبکه های اجتماعی در تامین مالی برای کسب وکارهای نوپا دارای رشد چشمگیری از جهات گوناگون مانند تعداد پلتفرم‌های ارائه دهنده، تعداد کمپین‌ها و نرخ موفقیت آنها، حجم سرمایه تامین شده و تعداد مدل های ارائه شده می باشد که این رشد سبب شده است تا محققان مختلف به بررسی این پدیده از ابعاد مختلف بپردازند. بنابراین این مقاله بدنبال بررسی جامع ادبیات مرتبط با این روش می باشد. در این پژوهش با مرور سیستماتیک 60 مقاله منتشر شده تا سال 2017 درخصوص مقوله تامین مالی جمعی، به جمع بندی پژوهش های صورت یافته در این زمینه پرداخته شده و الگوی گرایش پژوهش ها از طریق شناسایی کانون های مورد توجه محققین تعیین گردیده است. همچنین خلاء های پژوهش های موجود و پیشنهادات برای پژوهش های آینده در زمینه تامین مالی جمعی شناسایی و تبیین شده است. نتایج بررسی نشان داد که تعداد مطالعات انجام شده پیرامون این رویکرد جدید خیلی زیاد نمی‌باشد ولی در حال افزایش می باشد و بیشتر پژوهش ها تاکنون به بررسی یک بعد از تامین مالی جمعی آن هم بصورت تجربی و اکتشافی بدون وجود چارچوب تئوریک و همچنین مطالعه موردی بوده و نیاز است تا محققان این روش را با رویکردی جامع و با استفاده از بررسی نظر بازیگران مختلف آن مطالعه کرده و عوامل موثر بر موفقیت این روش را استخراج نمایند.

رشد و توانمندسازی هر کشور در حوزه‌های علمی و فناوری نیازمند توجه به دانش بومی و البته استفاده از تجربیات کشورهای توسعه یافته در این حوزه است. لذا باید تولید و انتقال فناوری در کنار یکدیگر مورد توجه قرار گیرند تا ضمن جلوگیری از به هدر رفتن زمان و انرژی، زمینه‌های بومی‌سازی علمی نیز فراهم گردد. این مهم زمانی حاصل می‌شود که مالکیت معنوی در انتقال فناوری، به مثابه یک نیروی حمایتی از صاحب فناوری، نیز مورد توجه قرار گیرد. به دلیل اهمیت بیان شده، در این مقاله با ارائه یک مدل بومی، یک مسیر مناسب در تولید فناوری داخلی در کنار انتقال فناوری که مورد مشورت نخبگان قرار گرفته است را ترسیم می‌کنیم. مدل حاصله، فرآیند تولید و انتقال فناوری از مرحله قانون‌گذاری تا عرضه محصول حاصل از فناوری را تبیین می‌کند. در این مدل چهار فاز زیرساختی، ایجاد، حمایتی و نهایی مورد توجه قرار گرفته است. در فاز زیرساختی، ابعاد حقوقی قوانین مربوط به مالکیت فکری و همچنین روش‌های ایجاد شرایط مناسب برای انتقال و تولید فناوری در قوای مجریه و مقننه و شورای نگهبان مورد بررسی قرار می‌گیرد. در فاز ایجاد، مسئولیت‌های محوله به وزارت‌خانه‌های مربوطه و همچنین ارتقای توان پارک‌های علم و فناوری در کنار جهت‌دهی مناسب به آن‌ها مدنظر است. فاز حمایتی، تضمین‌گر اجرای قوانین مصوب است و علاوه بر آن، نقش حمایتی جهت ایجاد بستر مناسب برای تولیدکنندگان فناوری را دارد. در نهایت، به ثمر رساندن و تجاری کردن فناوری در فاز نهایی مورد بررسی قرار می‌گیرد.

امروزه، استفاده از مباحث زنجیره‌‌ تأمین و مدیریت آن نقش کلیدی در سازمان‌‌های خدماتی و صنعتی دارد؛ اما یک سازمان، زمانی دارای توان رقابتی خواهد بود که ضمن برخورداری از اجزای توانمند و رقابت‌‌پذیر، دارای ویژگی‌‌های چابکی و ارزشی باشد. توجه به معیارهای چابکی و بهبود روابط سازمانی بر اساس نظام ارزشی سازمان مورد نیاز هر سازمان خدماتی و از ضرورت های این تحقیق است. اگر فرآیندهای چابک یک سازمان بر روی خط مشی های ارزشی حرکت کند؛ رضایت مشتری خروجی مورد انتظار یک سازمان خواهد بود. برای تعیین اولویت و اهمیت معیارها از دیدگاه محققان، از تصمیم گیری با معیارهای چندگانه استفاده می شود. در این مقاله به منظور رتبه بندی تأمین کنندگان اقلام عمومی بر اساس شاخص های چابکی و ارزش های محوری از یک مدل تصمیم گیری چندمعیاره استفاده شده است، اما مسئله مهم قبل از رتبه بندی تأمین کنندگان اقلام در سازمان ها، شناسایی و تعیین معیارهای چابکی و ارزشی در سطح سازمان ها و زنجیره های آن است. در این زمینه، پس از بررسی پیشینه تحقیق، معیارهای "پاسخگویی نسبت به بازار، امانت داری، صرفه جویی، خدمت گزاری، دقت، مراقبت و خودکنترلی و عدالت محوری" شناسایی شد. تجزیه و تحلیل نتایج نشان داد، "صرفه جویی" و "مراقبت و خودکنترلی" بیش ترین تأثیر را در انتخاب تأمین کنندگان اقلام عمومی دارند. پس از آن معیارهای "خدمت گزاری، عدالت محوری، دقت، حساسیت و پاسخگویی نسبت به بازار و امانت داری" در رتبه های بعدی قرار گرفتند، سپس با انجام یک تحقیق میدانی، اوزان مناسب تأمین کنندگان اقلام عمومی احصا و بر اساس آن تأمین کننده برتر انتخاب شد. برای اثبات روائی و پایایی تحقیق از فرمول لاشه و آلفای کرونباخ استفاده شده است.

بیش از یک دهه است که کشور ایران در تلاش است تا از اقتصاد نفتی فاصله گرفته و به اقتصاد دانش بنیان ورود کند. مکانیزم دولت برای توسعه اقتصاد دانش بنیان فعال کردن پارک های علم و فناوری و مراکز رشد بود، بدین معنا که دولت با راه اندازی پارک های علم و فناوری سعی کرد تا دانشگاه را به صنعت نزدیک کند و با حمایت از واحدهای فناور نوپا، فناوری های جدید را در جامعه بر اساس توسعه علمی و نوآوری رشد دهد. هم اکنون در برهه ای از فعالیت پارک های علم و فناوری قرار داریم که در آن بسیاری از شرکت های نو پا توانسته اند مراحل مختلف رشد را طی کنند و به تولید محصول و خدمات پیشرفته بپردازند. اما در این بین با یک چالش راهبردی مواجه شده اند. این چالش همانا مشکل شرکت ها در زمینه فروش کالا و خدمات دانش بنیان است. این پژوهش بر آن است که عوامل چهار گانه ای بیشترین تاثیر را در ناتوانی و شکست شرکت ها در زمینه فروش، مبادله و تجاری سازی فناوری خود داشته اند. در این پژوهش این چالش ها مورد بحث و بررسی قرار گرفته اند و طی یک تحقیق میدانی به آزمون گذارده شده اند. نتایج نشان داد که عدم موفقیت فن بازار، عدم دخالت دولت در فرایند تسهیل در مبادله فناوری، فقدان برند و بی اعتمادی صنایع، ارگان های دولتی و بازار به محصولات دانش بنیان بر عدم موفقیت شرکت های دانش بنیان در زمینه مبادله و تجاری سازی فناوری تاثیرگذار است.