جایگاه کسب‌و‌کارهای نوپا و نوآور در اقتصاد و نقش آنها در حل مسائل و چالش‌های کشورها روزبه‌روز در حال پررنگ‌ترشدن می‌باشد. برخی از کشورها با آگاهی به موقع از اهمیت و جایگاه این کسب‌وکارها توانسته‌اند از طریق تجزیه و تحلیل صحیح و متعاقباً اتخاذ سیاست‌ها و اقدامات درست به شکل‌گیری و رشد اکوسیستم مناسب و حمایت‌کننده برای این کسب‌وکارها کمک کنند. پژوهش حاضر با هدف توصیف و بررسی اکوسیستم کارآفرینی ایران و ارائه راهکارهایی جهت رشد و توسعه آن تعریف گردید. در این راستا با انجام مطالعه گسترده ادبیات، کنشگران این اکوسیستم تعیین و معرفی گردید و سپس با توجه به اهمیت و نقش حیاتی "سرمایه‌گذاران و رشددهندگان" در جهت بهبود و تسریع تکامل اکوسیستم این دو کنشگر کلیدی و تعاملات آنها مورد بررسی و تحلیل قرار گرفتند. بر این اساس، تصورات گروه‌های سرمایه‌گذار نسبت به رشددهندگان، با توجه خاص به جنبه‌های سهم رشددهندگان در شرکت‌های نوپا و همکاری بین رشددهندگان و گروه‌های سرمایه‌گذار از طریق پرسشنامه استخراج و مورد تجزیه و تحلیل توصیفی قرار گرفت. براساس نتایج درخصوص ویژگی‌های سهم رشددهندگان اکوسیستم در شرکت‌های نوپا، گروه‌های سرمایه‌گذار عوامل غربالگری استارتاپ، آموزش کارآفرینی و دسترسی به مشاور را مواردی می‌دانند که رشددهندگان از طریق آنها بیشترین ارزش را به کارآفرینان می‌دهند. همچنین یافته‌ها نشان می‌دهد که جنبه‌هایی از سهم رشددهندگان در شرکت‌های نوپایی که گروه‌های سرمایه‌گذار برای آنها ارزش بالایی قایل هستند، ارزیابی استارتاپ‌ها و آموزش کارآفرینی می‌باشد.

کارآفرینی از عوامل اساسی رقابت‌ و نوآوری در بین بنگاه‌ها و همچنین در صحنه‌ی ملی و بین‌المللی اقتصاد به‌حساب می‌آید. برای اینکه بتوان محیطی مساعد برای ترویج و توسعه کارآفرینی فراهم ساخت، باید بین ارکان رقابت‌پذیری و کارآفرینی تعامل برقرار کرد و از شرایط متقارن و متناسب رقابت‌پذیری با کارآفرینی، برای بهبود و اصلاح میزان تولید و اشتغال و در نتیجه افزایش رشد اقتصادی استفاده کرد. از این‌رو، هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی اثرات متقابل رقابت‌پذیری و کارآفرینی است که در نهایت این فرایند منجر به رشد اقتصادی می‌گردد. روش پژوهش مورد استفاده در این مقاله روش پژوهش بصورت تحلیل توصیفی است و از طریق جمع‌آوری منابع کتابخانه‌ای صورت گرفته است. این مقاله در چند بخش ساختاربندی شده است که در ابتدا مقدمه آورده شده و در ادامه به مفهوم رقابت‌پذیری و همچنین ارتباط سه مؤلفه‌ی رقابت‌پذیری، کارآفرینی و رشد اقتصادی پرداخته می‌شود. در انتها نیز پیشینه‌ی تجربی این مطالعه آورده شده است. با توجه به نتایج حاصل از این پژوهش، رقابت‌پذیری به‌عنوان عامل مهمی در تشخیص شرایط توسعه و محدودیت‌های فعالیت‌های کارآفرینی قابل ‌درک است و در نهایت اثرات متقابل رقابت‌پذیری و کارآفرینی بر رشد اقتصادی مؤثر است.

امروزه موفقیت سازمان‌ها تا حد زیادی مبتنی بر مدیریت راهبردی دانش می‌باشد. پیاده‌سازی سیستم‌های مدیریت‌دانش با چالش‌هایی روبرو می‌باشد که باعث عدم کارایی مدیریت دانش در سازمان‌ها خواهد شد. از این‌رو شناسایی و رتبه‌بندی عوامل تأثیرگذار در اجرای موفق مدیریت‌دانش یکی از ضرورت‌های مدیریت دانش است که در این پژوهش به آن پرداخته شده است. در حال حاضر تعداد 7 پارک علم و فناوری در شهر تهران و 1400 شرکت دانش‌بنیان در پارک‌ها مستقر می‌باشند. در این تحقیق روش‌های مطالعه موردی و گردآوری اطلاعات به صورت میدانی به‌کار گرفته شده است. به‌منظور سنجش متغیرهای تحقیق از ابزار پرسشنامه با استفاده از تکنیک لیکرت استفاده شده است که مشتمل بر ۳ عامل اصلی سازمان، نیروی انسانی و فناوری اطلاعات و ۱۱ معیار به‌ شرح زیر می‌باشد؛ اهداف و چشم‌انداز، رهبری و راهبرد، چرخه مدیریت دانش، کاربرد، نرم‌افزاری، زیرساخت، فرهنگ و جو سازمانی، ایجاد انگیزه مالی، تشویق روحیه کارکنان، الگوبرداری از بهترین‌ها و مدیریت عملکرد. پایایی پرسشنامه با استفاده از آلفای کرونباخ مقدار ۷۸/۰ بدست آمد. آزمون‌های فریدمن و One sample T test با استفاده از نرم‌افزار SPSS و برازش مدل با استفاده از نرم‌افزار LISREL مورد بررسی قرار گرفت، براساس نتایج این عوامل برحسب میزان اهمیت، بدین ترتیب اولویت‌بندی می‌شود: 1- اهداف و چشم‌اندازهای سازمان 2- کاربرد فناوری اطلاعات 3- زیرساخت فناوری اطلاعات 4- چرخه مدیریت‌دانش سازمان 5- فرهنگ و جو سازمانی‌ 6- ایجاد انگیزه مالی 7- رهبری و راهبرد سازمان 8- تشویق روحیه کارکنان 9- مدیریت عملکرد 10- الگوبرداری از بهترین‌ها 11- نرم‌افزار فناوری اطلاعات.

هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر آموزش‌های دانشگاهی بر توسعه‌ی مهارت‌های کارآفرینی زنان می‌باشد. این پژوهش براساس ماهیت و روش گردآوری داده‌ها، یک پژوهش توصیفی- پیمایشی و از لحاظ هدف کاربردی می‌باشد. جامعه‌ی آماری پژوهش دانشجویان زن مقطع تحصیلات تکمیلی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز بوده است. روش گردآوری اطلاعات در این پژوهش به غیر از مطالعات کتابخانه‌ای، پرسشنامه‌ی محقق ساخته در طیف 5 گزینه‌ای لیکرت بود که روایی و پایایی آن تأیید شده است. پایایی پرسشنامه با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ 878/0 بدست آمده و داده‌ها با استفاده از نرم‌افزارهای spss و Lizrel مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج پژوهش حاکی از آن است که آموزش‌های دانشگاهی بر توسعه‌ی مهارت‌های کارآفرینی (مهارت‌های شخصی، مهارت‌های مدیریتی و مهارت‌های فنی) زنان تأثیر دارند. همچنین براساس نتایج به دست آمده از بار عاملی و تحلیل عاملی تأییدی از میان متغیرهای مربوط به مهارت‌های شخصی کارآفرینی، بیشترین بار عاملی مربوط به مهارت‌های پافشاری، مقاومت و پشتکار و کمترین بار عاملی مربوط به مهارت نوآوری بوده است. از طرفی دیگر در بین متغیرهای مربوط به مهارت‌های مدیریتی کارآفرینی، بیشترین بار عاملی مربوط به ایجاد و حفظ روابط انسانی و کمترین بار عاملی مربوط به مهارت مذاکره و از بین متغیرهای مربوط به مهارت‌های فنی کارآفرینی بیشترین بار عاملی مربوط به مهارت نظارت و ارزیابی محیط و کمترین بار عاملی مربوط به مهارت مربی‌گری بوده است. لذا توصیه می‌شود دانشگاه‌ها طراحی دوره‌هاي آموزشی کارآفرینی را در سرفصل و محتوای دروس گنجانده و با بکارگیری اساتید متخصص و برگزاری کارگاه‌ها به توسعه‌ی مهارت‌های کارآفرینی بویژه تقویت مؤلفه‌هایی که دارای بیشترین بار عاملی می‌باشند، بپردازند.

در سال‌های اخیر تأمین مالی جمعی به‌عنوان روشی مبتنی بر وب 2 و شبکه‌های اجتماعی در تأمین مالی برای کسب و کارهای نوپا دارای رشد چشمگیری از جنبه‌های گوناگونی مانند تعداد پلتفرم‌های ارائه‌دهنده، تعداد کمپین‌ها و نرخ موفقیت آن‌ها، حجم سرمایه تأمین شده و تعداد مدل‌های ارائه شده می‌باشد که این رشد سبب شده است تا محققان مختلف به بررسی این پدیده از ابعاد مختلف بپردازند. لذا این مقاله بدنبال بررسی جامع ادبیات مرتبط با این روش می‌باشد. در این پژوهش با مرور نظام‌مند 60 مقاله منتشر شده تا سال 2017 درخصوص مقوله تأمین مالی جمعی، به جمع‌بندی پژوهش‌های صورت یافته در این زمینه پرداخته شده و الگوی گرایش پژوهش‌ها از طریق شناسایی کانون‌های مورد توجه محققین تعیین گردیده است. همچنین خلاء‌های پژوهش‌های موجود و پیشنهادات برای پژوهش‌های آینده در زمینه تأمین مالی جمعی شناسایی و تبیین شده است. نتایج بررسی نشان داد که تعداد مطالعات انجام‌شده پیرامون این رویکرد جدید خیلی زیاد نمی‌باشد ولی در حال افزایش بوده و بیشتر پژوهش‌ها تاکنون به بررسی یک بُعد از تأمین مالی جمعی آن هم بصورت تجربی و اکتشافی بدون وجود چارچوب تئوریک و همچنین مطالعه موردی بوده است و نیاز می‌باشد تا محققان این روش را با رویکردی جامع و با استفاده از بررسی نظر بازیگران مختلف آن مطالعه کرده و عوامل مؤثر بر موفقیت این روش را استخراج نمایند.

توانمندسازی هر کشور در حوزه‌های علمی و فناوری نیازمند توجه به دانش بومی و استفاده از تجربیات کشورهای توسعه‌یافته در این حوزه است. لذا باید تولید و انتقال فناوری در کنار یکدیگر مورد توجه قرار گیرند تا ضمن جلوگیری از به هدر رفتن زمان و انرژی، زمینه‌های بومی‌سازی علمی نیز فراهم گردد. این مهم زمانی حاصل می‌شود که مالکیت معنوی در انتقال فناوری، به مثابه یک نیروی حمایتی از صاحب فناوری نیز مورد توجه قرار گیرد. به دلیل این اهمیت، در این مقاله با ارائه مدلی بومی، مسیری در تولید فناوری داخلی در کنار انتقال فناوری که مورد مشورت نخبگان قرار گرفته است را ترسیم می‌کنیم. به منظور دست‌یابی به این مدل، ابتدا به روش دلفی، مدل اولیه به‌ وسیله جمعی از متخصصین و خبرگان مورد بررسی قرار گرفت. سپس مدل نهایی، جهت سنجش فاکتورهای تأثیرگذار بر مدل به روش میدانی و با ابزار پرسشنامه تحلیل گردید. مدل حاصل، فرایند تولید و انتقال فناوری از مرحله قانون‌گذاری تا عرضه محصول حاصل از فناوری را تبیین می‌کند. نتایج نشان می‌دهد گسترش زیرساخت‌ها و تخصیص بودجه، ایجاد کارگروه‌های مجزا برای شاخه‌های مختلف تولید اثر، ارائه تفسیر‌های بروز از مبانی اسلامی در ارتباط با مالکیت معنوی، اولویت‌دهی به پژوهش‌های کاربردی، ایجاد و حمایت از پارک‌های علم و فناوری، ایجاد ساختار اطلاعاتی استفاده از دانش جدید و جذب نوآوری و قابلیت انطباق، جهانی‌سازی و ورود به رقابت‌های جهانی، دفاع از حقوق مالک در مجامع داخلی و بین‌المللی و معرفی اولویت‌های سرما‌یه‌گذاری از بیشترین اهمیت در مدل برخوردارند.

امروزه، استفاده از مباحث زنجیره‌‌ تأمین و مدیریت آن نقش کلیدی در سازمان‌‌های خدماتی دارد؛ اما یک سازمان، زمانی دارای توان رقابتی خواهد بود که ضمن برخورداری از اجزای توانمند و رقابت‌‌پذیر، دارای ویژگی‌‌های چابکی و ارزشی باشد. توجه به معیارهای چابکی و بهبود روابط سازمانی براساس نظام ارزشی سازمان مورد نیاز هر سازمان خدماتی و از ضرورت‌های این تحقیق است. اگر فرایندهای چابک یک سازمان بر روی خط‌مشی‌های ارزشی حرکت کند؛ رضایت مشتری خروجی مورد انتظار یک سازمان خواهد بود. برای تعیین اولویت و اهمیت معیارها از دیدگاه محققان، از تصمیم‌گیری با معیارهای چندگانه استفاده می‌شود. در این مقاله به‌منظور رتبه‌بندی تأمین‌کنندگان اقلام عمومی براساس شاخص‌های چابکی و ارزش‌های محوری از یک مدل تصمیم‌گیری چندمعیاره استفاده شده است، اما مسأله مهم قبل از رتبه‌بندی تأمین‌کنندگان اقلام در سازمان‌ها، شناسایی و تعیین معیارهای چابکی و ارزشی در سطح سازمان‌ها و زنجیره‌های آن است. در این زمینه، پس از بررسی پیشینه تحقیق، معیارهای "پاسخگویی نسبت به بازار، امانت‌داری، صرفه‌جویی، خدمت‌گزاری، دقت، مراقبت و خودکنترلی و عدالت‌محوری" شناسایی شد. تجزیه و تحلیل نتایج نشان داد، "صرفه‌جویی" و "مراقبت و خودکنترلی" بیش‌ترین تأثیر را در انتخاب تأمین‌کنندگان اقلام عمومی دارند. پس از آن معیارهای "خدمت‌گزاری، عدالت‌محوری، دقت، حساسیت و پاسخگویی نسبت به بازار و امانت‌داری" در رتبه‌های بعدی قرار گرفتند، سپس با انجام یک تحقیق میدانی، اوزان مناسب تأمین‌کنندگان اقلام عمومی احصا و براساس آن تأمین‌کننده برتر انتخاب شد. برای تأیید روائی و پایایی تحقیق از فرمول لاشه و آلفای کرونباخ استفاده شده است.

کشور ایران در تلاش است تا از اقتصاد نفتی فاصله گرفته و به اقتصاد دانش‌بنیان ورود کند. مکانیزم دولت برای توسعه اقتصاد دانش‌بنیان فعال‌کردن پارک‌های علم و فناوری و مراکز رشد بود، دولت با راه‌اندازی پارک‌های علم و فناوری سعی کرد تا دانشگاه را به صنعت نزدیک کند و با حمایت از واحدهای فناور نوپا، فناوری‌های جدید را در جامعه رشد دهد. هم اکنون بسیاری از شرکت‌های نوپا توانسته‌اند مراحل مختلف رشد را طی کنند و به تولید محصول و خدمات پیشرفته بپردازند. اما در این بین با یک چالش راهبردی مواجه شده‌اند. این چالش همانا مشکل شرکت‌ها در زمینه فروش کالا و خدمات دانش‌بنیان است. این پژوهش بر آن است که عوامل چهارگانه‌ای بیش‌ترین تأثیر را در ناتوانی و شکست شرکت‌ها در زمینه فروش، مبادله و تجاری‌سازی فناوری خود داشته‌اند. در این پژوهش این چالش‌ها مورد بحث و بررسی قرار گرفته‌اند و طی یک تحقیق میدانی به آزمون گذارده شده‌اند. نتایج نشان داد که عدم موفقیت فن بازار، عدم دخالت دولت در فرایند تسهیل در مبادله فناوری، فقدان برند و بی‌اعتمادی صنایع، ارگان‌های دولتی و بازار به محصولات دانش‌بنیان بر عدم موفقیت شرکت‌های دانش‌بنیان در زمینه مبادله و تجاری‌سازی فناوری تأثیرگذار است.