توسعه فن آوری منجر به خلق ابزارهای نوین در حوزه تجارت الکترونیکی شده است. این ابزارها با ایجاد محیطی سریع، کم هزینه و ایمن نقشی موثر در توسعه تجارت الکترونیکی بر عهده دارند. یکی از این ابزارها قراردادهای هوشمند نام دارند. این تحقیق به روش اسنادی با مطالعه حقوق آمریکا به دنبال پاسخ به این سوال است که سیاستگذاری پیاده سازی قواعد عمومی قراردادها در مرحله انعقاد قراردادهای هوشمند با چه چالش هایی در نظام حقوقی ایران مواجه است؟ پاسخ به سوال مزبور در وهله اول نیازمند شناسایی ماهیت این قراردادها می باشد. قراردادهای هوشمند، قراردادهای منعقد شده در بستر نامتمرکز با تشریفاتی خاص می باشد. به جهت مکانیسم خاص انعقاد این قراردادها، سیاست گذاری پیاده سازی آنها در نظام حقوقی ایران ابتدائا در حوزه شناسایی قصد متعاملین بر نحوه احراز ایجاب و قبول آنها در قرارداد استوار است. درحوزه قصد و رضا و اهلیت متعاملین نیز نظام حقوقی ایران با چالش های نحوه احراز ایجاب و قبول متعاملین، مطابقت قواعد حاکم بر این قراردادها با هنجار های موجود در جامعه ایران و تعارض قوانین همراه است. در حوزه معین بودن مورد معامله نیز چالشهای مرتبط با شناسایی اموال و اعتبار سنجی ابزارهای دیجیتالی قابل استفاده از قراردادهای هوشمند و در حوزه مشروعیت جهت معامله، زبان انعقاد قراردادهای هوشمند و ماهیت متمرکز پایگاه های اطلاعاتی در دسترس و هوش مصنوعی جزو مهمترین چالش های نظام حقوقی ایران می تواند به شمار آید. حل این چالش ها نیازمند برخی سیاستگذاری های قانون و اجرایی به شرح این پژوهش است.

امروزه شرکت‌های دانش‌بنیان به‌عنوان یک ابزار مهم در توسعه اقتصادی شناخته می‌شوند و از آنجایی که در بازار فعلی، شرکت‌ها با محیط‌های فناورانه پویا و آشفته‌ای روبه‌رو هستند، این امر شرکت‌ها را وا می‌دارد که به دانش و فناوری جدید به طور جدی اندیشه کنند. در واقع بقای شرکت‌ها درگرو پاسخگویی مناسب و هوشمندانه به محیط پرتلاطم آنها است. به عبارت دیگر، شرکت‌های دانش‌بنیان نباید از ریسک‌های محیط متلاطم غافل بمانند و تا جایی که می‌توانند نسبت به کاهش این ریسک‌ها اقدام کنند تا بتوانند عملکرد بازار خود را نسبت به قبل بهبود بخشند. قابلیت‌های سازمانی و هوشمندی فناوری از ابزارهایی هستند که به شرکت‌ها کمک می کنند که نسبت به محیط فناورانه خود آگاهی لازم را داشته باشند و خود را با این محیط همگام سازند. این پژوهش به دنبال بررسی رابطه بین قابلیتهای سازمانی و ریسکهای فناوارانه و بهبود عملکرد بازار شرکت های دانش بنیان است. پژوهش حاضر، ازلحاظ هدف، توصیفی و ازلحاظ شیوه گردآوری اطلاعات، کتابخانه‌ای و ازلحاظ نوع کیفی و مبتنی بر تحلیل محتواست و از رویکرد توصیفی -تحلیلی براي توصیف و ارزیابی محتواي مقالات جامعه‌ی هدف استفاده شده است. لذا پژوهش حاضر با ارائه مدلی نظری بر اساس پیشینه پژوهش و با تأکید بر اطلاعات و دانش کسب‌وکار‌های دانش‌محور، نقش قابلیت‌های سازمانی را در کاهش ریسک‌های فناورانه و بهبود عملکرد بازار شرکت‌های دانش‌بنیان با میانجی‌گری هوشمندی فناوری به‌منظور رقابت کارآمدتر و توسعه و بهبود محصولات و خدمات جدید مورد بررسی قرار می‌دهد.

با گسترش آموزش الکترونیکی، ارزشیابی در این حوزه به چالشی بزرگ تبدیل شده است. ارزشیابی یک عنصر حیاتی در فرایند یاددهی – یادگیری محسوب می¬شود و می¬تواند بر تدریس و آموزش تأثیر بگذارد. در واقع ارزشیابی جزء لاینفک هر نوع نظام آموزش است؛ بنابراین ابزارهای ارزشیابی نیز از اهمیت بالایی برخوردار هستند. تمرکز پژوهش حاضر نیز بر سنتزپژوهی ابزارهای ارزشیابی یادگیرندگان در محیط یادگیری الکترونیکی می¬باشد. رویکرد پژوهش حاضر، کیفی و روش آن، سنتزپژوهی می¬باشد. در این راستا، جامعه آماری پژوهش را اسناد و پژوهش¬های مرتبط با ابزارهای ارزشیابی در محیط یادگیری الکترونیکی تشکیل دادند که در مجموع 21 واحد مطالعاتی به روش نمونه¬گیری در دسترس، مورد بررسی و تحلیل قرار گرفت. یافته¬های پژوهش نشان می¬دهد که 24 ابزار برای ارزشیابی یادگیرندگان در یادگیری الکترونیکی استفاده می¬شود که در دو دسته ابزارهای ارزشیابی با ارتباط همزمان و ابزارهای ارزشیابی با ارتباط ناهمزمان قرار داده شدند و در این میان، ابزارهای ارزشیابی با ارتباط همزمان همچون آزمون¬ها، چت و گروه¬های مباحثه آنلاین، و تکالیف گروهی مشترک، و ابزارهای ارزشیابی با ارتباط ناهمزمان همچون خودارزشیابی، پروژه¬ها، پوشه کار الکترونیکی، سنجش توسط همتایان، و مقاله¬ها دارای بیشترین موارد استفاده برای ارزشیابی یادگیرندگان در محیط یادگیری الکترونیکی می¬باشند. همچنین آزمون¬ها و تکالیف گروهی مشترک در هر دو دسته ابزارهای ارزشیابی با ارتباط همزمان و ابزارهای ارزشیابی با ارتباط ناهمزمان، مشترک بودند. در پایان پیشنهاد می¬شود که جهت ارزشیابی یادگیرندگان در محیط یادگیری الکترونیکی از چند روش ارزشیابی استفاده شود، چرا که موجب افزایش اعتبار ارزشیابی می¬گردد.

رایانش ابری به عنوان یک پارادایم جدید برای میزبانی و ارائه خدمات از طریق اینترنت مطرح گردید. رایانش ابری می تواند مزایای متعددی برای سازمان¬ها شامل کاهش هزینه و انعطاف پذیری داشته باشد. با این حال انتقال از سیستم موجود بر بستررایانش ابری کار ساده¬ای نیست، زیرا به عوامل متعددی وابسته است. این پژوهش کاربردی است و هدف اصلی آن بررسی عوامل موثر بر پذیرش سیستم سلامت الکترونیک مبتنی بررایانش ابری در تعدادی از بیمارستان¬های دولتی درسطح شهرتهران است. در این مطالعه به تجزیه و تحلیل مسیر با استفاده از فرآیند سلسله مراتبی(AHP) و حداقل مربعات جزیی(PLS) به درک عوامل موثر بر پذیرش رایانش ابری در سیستم سلامت الکترونیک ازدیدگاه کارکنان IT پرداخته شد. با بررسی ادبیات موضوع بر مبنای مدل فناوری، سازمان، محیط و تئوری انتشارنوآوری، 4عامل اصلی و 17زیر معیار شناسایی شد. این عوامل وزیر معیارها با توجه به نظرات متخصصین، اساتیددانشگاهی و کارشناسان فناوری اطلاعات و سلامت بر اساس فرایندتحلیل سلسله مراتبی و روش حداقل مربعات جزئی مشخص گردید. نتایج نشان داد هنگام اتخاذ سیستم سلامت الکترونیک مبتنی بر رایانش ابری عوامل محیطی همچون قوانین و مقررات، فشاررقابتی، فشارتجاری و ساختارسازمانی و عوامل فناوری همچون دسترسی، قابلیت اطمینان، امنیت، حریم خصوصی و اعتماد به عنوان اهداف سازمانی هنگام اتخاذ فناوری رایانش ابری باید در نظرگرفته شود. نتایج این پژوهش می¬تواند تأثیر زیادی بر سازمان¬هایی همچون سازمان بهداشت و درمان که نگران این موضوع هستند داشته باشد.

نوآوری در یک شرکت کلید موفقیت و بقای آن در یک محیط رقابتی است. مطالعه فعلی بینشی برای مدیریت در زمینه برنامه ریزی و بازاریابی فناوری های نوآور مانند تکنولوژی پوشیدنی را فراهم می کند. کسب و کار ها دارای ایده های جدید باید روش های راهبردی را برای شناسایی و ارتباط موثر با نوگرایان با هدف راه اندازی موفقیت آمیز محصولات نوآور همچون محصولات هوشمند پوشیدنی بکار گیرند. آنها باید اهمیت اینکه نوگرایان، به عنوان تعیین کننده های مهم پذیرش محصولات هوشمند پوشیدنی می توانند باشند را درک کنند. بنابراین مطالعه حاضر به بررسی اثر نوگرایی به دامنه خاص بر روی رفتار خرید اکتشافی مصرف کنندگان محصولات نوآور (محصولات هوشمند پوشیدنی) پرداخته است. روش پژوهش حاضر تحلیلی- پيمايشي اسـت و جامعـه آمـاري آن، مصرف کنندگان محصولات هوشمند پوشیدنی در شهر مشهد است. و برای جمع آوری داده های اولیه از ابزار پرسشنامه استفاده شد. با استفاده از فرمول های مربوطه، حجم نمونة آماری 390 تعیین شد. پس از جمع آوری داده ها، فرضیه های پژوهش با استفاده از مدل سازی معادلات ساختاری و از طریق نرم افزار آموس تجزیه وتحلیل شدند. نتایج بررسی ها نشان می دهد که نوگرایی به دامنه خاص بر رفتار خرید اکتشافی محصولات هوشمند پوشیدنی اثر مثبت و معناداری را دارد و هر چهار تا فرضیه تایید شد. در انتها نیز بر اساس نتایج به دست آمده پیشنهادهایی ارائه شده است.

اگر چرخه نظريه‌پردازي را شاخص براي توليد دانش نهادهاي دانشگاهي در نظر بگيريم مشاركت دانشگاه‌ها در حوزه علوم‌انساني در توسعه علمي و نظريه‌پردازي از اهميت ويژه برخوردار خواهد بود. كارآمدي عملي نظريه‌پردازي، مشروط به عملياتي‌شدن دانش توليد شده و حركت آن از گام استدلال قياسي(نظريه هنجاري) به گام استدلال استقرايي(نظريه توصيفي)در چرخه نظريه‌پردازي مي‌باشد. بدين‌ترتيب نظريه‌آزمايي در گام استدلال استقرايي را مي‌توان ماموريت اصلي دانشگاه علوم انساني محسوب كرد. در اين چرخه، بي‌قاعدگي‌هاي ديده شده منجر به توليد دانش و نظريه‌پردازي و دستيابي به مرجعيت دانشگاه علوم انساني مي‌گردد. بمنظور حركت چرخه دانش از نظريه به واقعيت و تبديل دانش در چرخه نظريه‌پردازي از استدلال قياسي(نظريه‌‌هنجاري) به استدلال استقرايي(نظريه‌توصيفي) نيازمند هدفگذاري دانشگاه‌ها بمنظور مشاركت و حضور آنان با ماموريتهاي متنوعي است كه بتوانند اين بي‌قاعدگي‌ها را شناسايي و تبيين نمايند. اين بدين معني است كه در چرخه توليد دانش تمامي دانشگاه‌ها از اهميت يكساني در توسعه علمي برخوردار هستند. با توجه به ماهيت ذاتي دانشگاههاي علوم انساني در ارتباط مستقيم با جامعه، ايجاد مراكز رشد علوم انساني مي‌تواند موجب ارتباط مستقيم اساتيد دانشگاه‌ها با جامعه شده و توليد دانش بومي علوم انساني را سبب گردد. در واقع اين مراكز مي‌توانند با راه‌اندازي كسب‌وكار در حوزه علوم‌انساني با بهره‌مندي از اساتيد دانشگاه علوم‌انساني و ساير دانشگاه‌ها موجب ارتباط با نهادهاي مختلف فرهنگي جامعه در راستاي مولفه‌هاي الگوي بومي شوند. چنين ساختاري با رفع موانع توسعه نظام آموزش عالي، موجب تعريف اكوسيستم آموزشي در دانشگاه‌هاي علوم انساني خواهد شد كه بسترساز نظريه‌پردازي مبتني بر دانش بومي در كشور خواهد گرديد.

يادگيري فناورانه به عنوان روشي درونزا براي ايجاد قابليتهاي فناورانه در كشورهاي در حال توسعه تعريف مي¬شود كه بيانگر توانايي يك سازمان براي استفاده موثر از فناوري، جذب و سازگاري فناوريهاي بیرونی و ايجاد فناوريهاي جديد در طول زمان همراه پاسخ به تغييرات محيطي است. سه ويژگي مهم يادگيري فناوري شامل تغيير فناورانه تدريجي، انتشار بين المللي فناوري و تلاشهاي فناورانه بومي مي¬باشد. در این پژوهش عوامل موثر بر یادگیری فناوري شناسايي شده¬اند. با مطالعات انجام شده، دو مولفه اصلی مشتمل بر قابليتهاي فناورانه (ظرفيت جذب) و راهبرد همپایی به عنوان مولفه¬های کلیدی معرفي شده اند. سپس با تحلیل مولفه¬ها، اجزای اصلی هریک شناسایی و مدلسازي شده¬اند. قابلیتها با مجموعه¬ای از عوامل شناسایی شده¬اند که تحت عنوان عوامل بنگاهی (شامل دانش داخلی کارکنان، راهبردهای سازمانی و سطح قابلیتهای فناورانه)، عوامل ملی (شامل شرایط بازار و فضای رقابتی، فرهنگ و آموزش عمومی، سیاستها و قوانین و زیرساخت فنی) و عوامل جهانی (شامل سیال بودن، تعدد نوآوریها و پیچیدگی فناوریها) دسته¬بندی شده¬اند. سطح قابلیتهای مذکور تعیین¬کننده راهبرد همپایی خواهد بود. شناخت این عوامل کمک می¬کند که با تمرکز بر آنها، سرعت و قدرت یادگیری فناوري در بنگاه¬ها و صنايع كشورهاي در حال توسعه به نحو مطلوبی تحت تاثیر قرار گيرد. توجه به ایجاد قابلیتهای فناورانه و ظرفیت جذب در سطح بنگاههای داخلی با هدف ارتقای بومی¬سازی فناوری، انتخاب روش مناسب برای کسب فناوری در راستای تشویق یادگیری و کسب مهارتهای جدید، و همچنين توجه به توسعه قابلیتهای مکمل منجر به توسعه يادگيري فناوري و موفقيت طرحهاي فناورانه در كشور خواهد شد.